Die heftige storm is uitgebleven, het heeft geregend en er zat onweer bij, maar het viel mee. Onze reis wordt  vervolgd via de Route National, bijna het hele eind rijden wij op de N57, het lijkt alsof we al dicht bij huis zijn!? De weg golft eerst door de Jura en gevolgd door de Vogezen, mooie groene streken met bossen en vruchtbare velden, ook veel druiventeelt hier. Zoals gebruikelijk in deze streek hebben wij weer regen, bijna alle jaren dat hier waren tijdens fietsvakanties, was het nat! Gelukkig zitten we nu droog in de auto, maar Vittel en Epinal brengt bij ons de herinnering aan regen weer naar boven. Na 350 km vindt Koos het genoeg en om 14.30 staan we aan de Moezel in Liverdun. Hij is weer aan het water geëindigd vandaag, kunnen we nog even op de fiets een rondje fietsen langs de rivier. We zijn bekend hier, meerdere keren hier gestaan en met ons vele Nederlanders.

Het weer is heerlijk om te fietsen, dus stappen we op de fiets en op een mooi aangelegd fietspad kunnen we tot Toul fietsen. We doen een stuk daarvan, passeren een locomotiefje en het blijkt dat de schepen vroeger met een locomotiefje werden voortgetrokken om deze bocht in de Moezel te maken. De smalle rails ligt nog in de kant van de weg. Elk schip kreeg een loc en kon door, het waren immers zeilschepen. Ruim 900 locomotiefjes deden zo hun werk om over 600km Moezel schepen voort te trekken! Hier stond ook een soort herberg of pleisterplaats voor de schippers! Tegenwoordig hebben de schepen, die hier nog steeds varen, hun eigen voortstuwings mechanisme en is het treintje werkeloos, maar een leuk opject langs dit fiets-en wandelpad!

Wij zijn op onze laatste pleisterplaats en gaan morgen naar huis, nog een kleine 500km, is best veel maar is te doen! Dan staan er 6000km op de teller bij, pffft nog nooit zoveel kilometers gemaakt in een vakantie! Maar het waren mooie kilometers door Italië, ook al waren de wegen er soms erg slecht. Wij hebben ervan genoten en voor mij was het een prima oplossing om deze blog te schrijven. Je overdenkt de dag en beschrijft hem, zodat de herinnering blijft, maar je het hoofd leeg maakt, zodat je fris aan de nieuwe dag begint. Het was heerlijk om te doen en de leuke reacties zijn mij dierbaar!

Vandaag 21 juni beginnen we aan de terug reis. Wij wilden er echt een lange dag van maken, want om 8.45 stonden wij al bij de receptie terwijl die pas 9.30u open gaat! Hadden we helemaal niet op gelet, maar de dame van dienst kwam al aanlopen en we konden afrekenen. Het besluit om toch maar de autostrada te nemen, was gisteren al genomen. Het kost een paar centen maar de diesel is ook niet goedkoop! De route loopt door de  Aosta-vallei, eerst nog vrij vlak. Maar even later rijzen er hoge bergen op, ter linkerzijde ligt het Parco Nazionale “del Gran Paradiso” met daar een oude bekende, Col de l’Iseran! Daar hebben we met z’n vieren bovenop gestaan met onze bepakte fietsen. Melanie kan het zich vast nog herinneren. Ter rechterzijde zien we de indrukwekkende Matterhorn, Col de Gran St. Bernard en natuurlijk de Mont Blanc.

Als we door de tunnel zijn, zitten we gelijk in Frankrijk we gaan onder het meer van Genève door en belanden vlakbij Bourg en Bresse op de camping. Daar worden we gewaarschuwd dat er zwaar onweer op komst is met veel wind! We wachten het af, gaan wel op plaats 13 staan! Dat is de goden verzoeken?!

Vandaag willen we fietsen en in warme tijden moet je dan vroeg beginnen. We fietsen zuidwaarts naar Arona, gewoon over de  SS33 en dat is goed te doen. De wielrenners doen het zelfde en ook vroeg vóór de warmte! De weg golft een beetje maar een echte klim zit er niet in, en het is heerlijk fietsen zo onder de bomen in de schaduw. In Arona drinken we koffie, dwalen nog even door de stad waar het verkeer weer veel drukker is. Gelukkig zijn er hier wel fietspaden, maar die kunnen ook zo maar ophouden?! Net voor de lunch weer terug en in de schaduw zitten en weinig doen is ook vandaag het advies. Bij 30 tot 35 graden geldt het “hitte protocol” voor ons pensionados! Daar houden we ons maar een beetje aan. Aangezien Koos vanmiddag nog steeds positief test, moeten we toch voorzichtig blijven en onszelf in acht nemen. Voor de zekerheid ook maar een test gedaan, negatief! Lekker lezen en luieren en ik ga even zwemmen in het verkoelende water van het Lago! Vanavond een heerlijke pizza bestellen bij ons fameuze restaurant. Zo komen wij de dag wel door. Morgen gaan we Italië verlaten, om zeker nog eens terug te komen. Italië blijft een prachtig en interessant land. Deze keer was het Puglia waar de meeste aandacht naar uitging. De vorige keren waren het Napels en Pompei, of Venetië, Florence, Verona met een opera en natuurlijk niet te vergeten onze fietstocht naar Rome! Allemaal vakanties om nooit meer te vergeten. Dat werd jarenlang  bijgehouden met een piepklein dagboekje, aan hand daarvan werden de foto’s geordend. Dat gaat nu veel gemakkelijker met zo’n blog.

Morgen gaan we via Frankrijk richting Brielle, niet te lange stukken rijden! Wel blijven genieten van het onderweg zijn!

Wij merken aan onszelf dat we een beetje verzadigd raken, van al hetgeen we hebben gezien en meegemaakt. Dat heeft ons doen besluiten de terugreis te gaan plannen. Speelt mee dat we bijna dagelijks foto’s van zoonlief ontvangen met daarop de vorderingen van hun nieuwe huis! We worden steeds nieuwsgieriger en… Koos heeft daar nog wat klusjes te doen. De komende week zullen er wat kilometers gemaakt moeten worden! Onze route vandaag ging over de Povlakte, een vlak landschap met heel veel landbouw en de daarbij horende bedrijvigheid. Het koren is al gemaaid en grote rollen liggen  goudgeel in de zon te schitteren. Ook de eerste zonnebloemen kleuren de velden geel. Het is ook op deze vlaktes een schilderachtig plaatje waar we door heen rijden. Hier wordt geoogst en het geld verdient, in het noorden van Italië. We rijden om Milaan heen, de stad die je zeker de motor van de Italiaanse economie kan noemen. Nadat we Milaan gepasseerd zijn zien we een mooi schaduwplekje voor onze lunch. De koude kipsalade en een verfrissende meloen, heerlijk! Het is weer zeer warm 35 graden!

We gaan naar het Lago Maggiore, we willen zo graag nog een fietstochtje maken en misschien is dat hier mogelijk. Lekker een rondje meer, zal iets meer zijn dan 22km (rondje Brielse Meer). We hebben een kleine camping gevonden, met een goed restaurant! Heel belangrijk, want camping cuisine kunnen we dagelijks nuttigen. Deze camping wordt in de gids al aangekondigd met goed restaurant! Gaan we vanavond eten en….. is goed! Een serveerster spreekt ons aan in perfect Nederlands, wij vragen of ze Nederlandse is. Nee, ze is Italiaanse en studeert Internationaal Europees recht in Groningen sinds 4 jaar! Dan heb je toch een talenknobbel! Maar wij hebben er heerlijk gegeten en natuurlijk, voor het eten een verfrissende duik gemaakt in het wonderschone Lago Maggiore! Met 330km op de teller, nog ruim 1000 te gaan op weg naar Brielle!

Onder de lindenbomen bij het geluid van cicaden begin ik weer aan de blog. Vanmorgen al vroeg naar Bologna gefietst, lekker vlak, maar de route is geen mooie toegang tot de stad. Bologna is een grote stad met een klein middeleeuws centrum. De meeste bezienswaardigheden liggen op wandelafstand van elkaar. We stallen de fietsen, met helmen stevig aan elkaar en gaan stappen maken! We zien als eerste de “torre pendenti” 2 scheve torens Torre Garisenda en Torre degli Asinelli, omstreeks 1109 begon de bouw ervan, nu zijn het de enige overgebleven torens van de ruim 180 middeleeuwse torens die eertijds in Bologna het stadsgezicht bepaalden. De 50m hoge Garisenda werd niet voltooid en moest in de 14 eeuw ingekort worden om instorten te voorkomen. Deze torens vinden wij indrukwekkender dan de toren van Pisa.

We lopen naar de Piazza Nettuno waar een enorm bronzen Neptunusfontein staat die uit vele monden water spuit. De Italianen noemen hem “il Gigante”. Om de hoek ligt de Piazza Maggiore, hier gaan wij op het terras en nemen een koffie met croissant,  genieten van de stad die begint te leven. Wij kijken in het boekje wat er te zien is en maken keuzes, daar bestaat het leven nu eenmaal uit. We gaan eerst de kerk tegenover ons bezoeken, de San Petronio de belangrijkste kerk van Bologna, gewijd aan Petronius een bisschop uit de 5e eeuw en beschermheilige van de stad. Deze kerk gesticht in 1390 was eigenlijk 2maal zo groot bedoeld, maar bleek tijdens de 300jarige bouwperiode te begrotelijk! Het lijkt wel een beetje op Brielle, waar de kerk ook nimmer de ware grootte heeft gekregen. Er is in al die eeuwen niets veranderd! De façade van marmerdecoratie is gehalveerd en dat is goed te zien!

Ook van binnen is deze kerk sober ingericht, wel bijzonder was dat dwars door de kerk een meridiaan in de vloer is uitgebeiteld in het marmer.

We hebben nog heerlijk door de vele arcades gelopen wat heerlijk koel is, maar wandelen in de stad om te shoppen is niet zo ons ding. Wel kunnen wij genieten van een lekker stuk straat muziek en van deze mannen hebben we genoten!

Op de fiets en weer terug, even boodschappen doen en dan maken we een verfrissende duik in het zwembad, wat deze keer een gewoon zwembad is, zonder toeters en bellen, dure drankjes, en verplichte badmutsen! Een rustige zaterdag met 26 km op de fiets, 9000 stappen bij een temperatuur van 31 graden. Daarbij moeten we vermelden dat de fietspomp van Koos’ fiets is gestolen! Helemaal veilig is Bologna niet!

Zonder fietsen op de auto was het vertrek een beetje anders, vanmorgen. Op naar het busstation waar we onze bus goed konden parkeren,  vervolgens geen kleingeld voor de parkeermeter! Gelukkig een paar jongens konden wisselen en wij naar de fietsenmaker! De fietsen stonden al op ons te wachten en de jongeman ook. Een man met passie voor fietsen, zonder winstoogmerk. Koos liet zijn blik vallen op een fiets en kreeg gelijk alle details met de boschmoter in het midden. Ik liet de foto van Melanie nieuwe fiets zien met dezelfde boschmoter in het midden, bijna dezelfde, alleen de ketting verschilde. Koos’ fiets werd ook nog even bekeken en de remmen wat bijgesteld. Hij was ook zeer geïnteresseerd in onze reis en als we naar noorden gingen, moesten we zeker de SS2 nemen. De mooiste route van heel Italië, de echte nummer 1 ! We kregen een ferme handdruk als afscheid, een mooie man met hart voor fietsen en fietsers! De SS2 loopt van Bolsena via Siena naar Florence. Maar.. dan moesten we BagnoVignoni even van de weg af, dat dorp in. Dat deden we, inderdaad een dorp met Termen midden in het dorp een piscina ofwel grote vijver met zwavelhoudend water. Er zijn een paar grote hotels, annex kuuroorden. Maar je kunt ook gewoon met de voetjes in het water gaan zitten, lekker warm en stinkt niet.

Wat door onze fietsenmaker niet was verteld, dat de SS2 vandaag in de route van de “1000 MIGLIA” dit is een rit van classic cars vanuit Duitsland tot in Italië. Zondag waren ze gestart en vandaag op vrijdag reden ze op de, juist…. SS2 tot in Siena. In het begin verwonderen wij ons over de mensen aan de kant van de weg, toen zagen wij al die classic cars rijden, van een MG tot Mercedes, Porsch, BMW, Massarati, Renault, Citroën, etc. Honderden in het begin leuk, maar later irritant, want zij tarten alle verkeersregels en dat met politie voorop met zwaailicht. Aan de kant van de weg, werden de gebreken van de ouwetjes opgelapt of een wiel verwisseld. Daar rijd je dan tussen als toerist met je camperbus, alsof je in de Giro d’ Italië zit. Het is wel een hele grote organisatie met veel begeleiding van artsen, mecaniciens, sponsoren en autobedrijven. Wij dachten dat al deze cars niet naar Siena zouden gaan want ze sloegen een andere weg in. Wij wilden alleen even op il Campo zitten in het hart van Siena, maar helaas geen plaats voor ons, zelfs een terrasje pakken lukte niet. Helemaal vol met auto’s, zelfs de rode lopers waren uitgerold!

Na deze desillusie terug naar onze auto en plan gemaakt, wat gaan we doen, Koos wil eigenlijk naar stadscamping in Bologna. Morgen lekker op de fiets de stad in. Zijn we nog nooit geweest, maar dan zijn we in één dag door Toscane heen, ook weer jammer. Keuzes maken!! We gaan door en belanden laat op de stadscamping maar er is nog plek, alhoewel het hele NKC staat hier op dezelfde camping! Georganiseerd reisje van het NKC? Wij hebben een plek, met 300km met de auto en 13000 stappen weer heel veel gedaan en gezien!

Wij zitten in het park van Orvieto als ik deze blog begin. Vanmorgen testte Koos positief na 5 dagen in quarantaine, volgens ingewijden kan dat nog wel 3 weken duren voor je negatief test. Maar de regels zijn; 24 uur zonder klachten na 5 dagen quarantaine mag je eruit. Dat doen we dan ook. Op de fiets gestapt om naar Orvieto te fietsen een rit van 22km, dat is rondje Brielse Maas. Natuurlijk moet je de heuvels niet vergeten en in Bolsena begon de klim rustig met zo’n 4% stijging was het goed te doen. De eerste 10km ging over een rustige weg weinig auto’s. We kwamen op 572m hoogte en de afdaling ging beginnen en die ging zo snel! Afdalingen van 10% zijn niet zo fijn voor ons, bovendien is de rechterhandgreep van mijn rem afgebroken, ik kan alleen met de wijsvinger remmen, dat is een verkrampte vinger na zo’n afdaling. We moeten even kijken of hier een fietsenmaker is, kunnen we gelijk een paar helmen aanschaffen.  Bovendien die afdaling van 10% moeten we straks terug omhoog, en het is nu al zo warm!! In Orvieto moet je naar boven, nogmaals, want oude Italiaanse steden liggen nu eenmaal boven op de berg! Was ook de weg opgebroken en waren ze met gloeiend heet asfalt bezig, dat op onze kelen sloeg. Afgestapt en met de fiets lopend de stad in.

Natuurlijk weer mooie straatjes en doorkijkjes en de plaatselijke specialiteiten worden weer te koop aangeboden. Maar we lopen door om in het centrum de tourist informatie te bezoeken. Komen op het piazza di Duomo en zien we de  kathedraal der Kathedralen! Door paus Leo XIII beschreven als “de gouden lelie van de Italiaanse Kathedralen”. Hij werd gebouwd ter ere van het wonder van Bolsena(1263). De Romaans-gotische kerk heeft de mooiste facade van heel Italië. Met schilderwerk en beeldhouwwerk van vele kunstenaars. Maar we gaan eerst naar de tourist informatie waar we naar een busverbinding naar Bolsena en naar een fietsenmaker vragen. De jongeman belt naar de fietsenmaker(vriend?) die neemt niet op. We krijgen plattegrond van de stad met de opstapplaats van de bus en vertrektijden, tevens met exact uitgetekend waar de fietsenmaker woont en de naam “ciclo stile”van het bedrijfje. We gaan erop af en komen terecht bij een soort hofje waar de fietsenmaker zijn bedrijfje heeft samen met zijn vrouw. Zij doet aan  handvaardigheid, ik zie allerlei bollen brei garen waar Jeanne haar vingers bij aflikt. We leggen het probleem van de handrem uit en hij is gelijk actief aan het zoeken. Hij heeft geen nieuwe shimano rem in huis maar wel 2e hands. Gauw ergens afgesleuteld en het paste perfect. Probleem 1 opgelost, volgende; een goede helm, die had hij ook, zelf als fietser verwonderd hij zich erover dat zo weinig Nederlanders helmen dragen. Probleem 2 opgelost. Volgende hoe komen we met die hitte weer in Bolsena, mogen we de fietsen hier achterlaten en morgen met de auto op komen halen? Ook dat is geen enkel probleem, hij zorgt dat de fietsen veilig staan en morgen gaan wij fietsen en helmen ophalen!

Wij gaan de stad in een pakken een terrasje, drinken op onze goede deal en bezoeken daarna de kathedraal die van binnen al even rijk gedecoreerd is, prachtige marmeren vloeren en grote beelden. Foto’s mogen niet gemaakt worden, toch loopt iedereen met telefoons! Wel wordt op de kleding gelet, te bloot krijg je een sjaal mee om bloot te bedekken. Buiten de kerk valt de hitte weer over je heen. Eigenlijk willen wij die warme stad uit, Koos belt een taxi, maar als hij de prijs hoort € 60,-bedankt hij. (Daar heeft hij een helm voor!) We kopen een buskaartje van €4,- pp zijn wat later thuis, maar zochten verkoeling in het park alwaar het eerste stuk van de blog alvast geschreven is Morgen zien we de fietsen weer.

Dit meer is een kratermeer wat 370.000 jaar geleden is ontstaan door de uitbarsting van de vulkaan Volsini, die vulkaan was 104 v.Chr. voor het laatst actief, daar hebben we niets meer van te vrezen. De grond bij het meer is een soort zwart zand en erg fijn korrelig, je kan er goed op lopen maar bij warm weer, wordt het wel warm onder de voeten. Maar wij nemen de tijd om hier te herstellen in deze rustige omgeving. We kunnen niet zoveel doen denken we. Maar de omstandigheden zijn uitstekend om een wandeling te maken. Er loopt een pad langs het meer en dan kun je naar het stadje Bolsena lopen, na de koffie gaan we het ontdekken. Het pad is los zand in het begin en loopt zwaar maar verderop gaat het steeds beter. Een kilometer langs het meer waar tussen het riet steeds plekjes zijn waar gezwommen wordt.

Er staan hier ook wat huisjes verscholen, prachtige zomerverblijven, in alle rust want een auto kan hier niet langs. Zo lopen we de stad binnen die iedere keer een verrassing ontvouwt, een mooi plein, een stadspoort! We gaan steeds verder de stad in met de prachtige straatjes, wat kleine winkeltjes met toeristische snuisterijen. We gaan wel even op een bankje in de schaduw zitten maar wagen ons niet op het terras. We blijven voorzichtig, Koos wil het niet op zijn geweten hebben dat hij iemand besmet. We komen steeds hoger in de stad uit, zeker als Koos een trap ontdekt naar het kasteel!

Kastelen staan altijd bovenop de berg, dat betekend mooi uitzicht naar het Lac di Bolsena. Inderdaad je kijkt de wereld uit. We staan inmiddels boven in de stad en hier staan gewoon auto’s geparkeerd! Wij zijn naar boven geklommen, maar je komt er ook met een auto. Zo halen wij onze stappen wel vandaag, en dan zijn het ook nog klimmende stappen, super prestatie voor een coronapatient. We lopen naar beneden via andere route, het zijn van de mooie straatjes die al die Italiaanse steden kenmerken, smal en mooie doorkijkjes en meestal veel oude straatstenen. Planten die de straten opfleuren en soms nog een was lijntje! Hier valt ons op dat er overal veel hortensia’s in bloei staan en…… ze zijn hier alle tinten BLAUW! Op de camping viel dat al op maar hier in de stad is het helemaal prachtig. Als we de stad verlaten door een straat met platanen en eronder de mooiste blauwe hortensia’s.

Lekkere lunch meegenomen uit de stad en daarna even rust, want de 10.000 stappen zijn gemaakt. Nog even zwemmen en dan is dit de volmaakte rustgevende dag geweest. Morgen testen, kijken wat die dag weer brengt.

Na een wat klamme nacht laten we de kust van Italië links liggen en begeven wij ons via de schacht van de laars naar boven. Mede door Koos, die niet 100% in conditie is, nemen we de tolweg om Rome heen en komen bij het meer van Bolsena, ook al een oude bekende voor ons. Eens kwamen wij hier vermoeid aan op onze fiets, tijdens onze Romereis! Maar dit is een nieuwe camping en ziet er goed uit om een paar dagen in quarantaine te gaan. Koos blijft zoveel mogelijk in of bij de bus. Ik schrijf in en doe de boodschappen. Mondkapjes zijn ook weer tevoorschijn gehaald, dat valt niet op, hier in Italië worden ze veelvuldig gebruikt. We hebben een lommerrijke plek onder de platanen en zelfs het luifeltje wordt voor de dag gehaald. Schaduw is het sleutelwoord!

Eenmaal gesetteld ga ik even naar het meer, trek mijn badpak aan en neem een duik, heerlijk lekker een koude douche er achteraan en je bent weer helemaal het fris! Koos wil ook wel maar verkiest toch de douche, nu het nog rustig is! We staan hier voorlopig prima, we wachten af hoe het een en ander zich ontwikkeld!

Tot slot een mooie spreuk die ik hier op een camper zag staan: We travel not to escape life, but for life not to escape us!

Vandaag na een goede en lange nacht slapen weer fris gestart. Als we dan toch in quarantaine zijn dan maar een stukje rijden, blijven wij in onze bubble! Ik ben gaan afrekenen bij receptie. Koos wilde een stuk van de Amalfi kust doen. Die is inderdaad mooi maar het is een hele toer. Bij Salerno draaiden wij erop er daar begon het gezigzag met alsmaar tegenliggers die soms veel weg nodig hebben. Wij reden aan de bergwandkant, dat vind ik de veiligste kant. Omhoog, omlaag met prachtige bergwanden en vergezichten en alsmaar die azuurblauwe zee. Maar je hebt geen tijd om te kijken  naar het prachtige omgeving omdat de weg en de weggebruikers je volledige aandacht opeisen. Zoals italianen rijden is verschrikkelijk, de max.snelheid is niet voor hen. Ze toeteren en ze dwingen je opzij te gaan, maar tegen een bergwand kan je niet opzij! Ik zat met zweet op de rug en dat was niet alleen van de warmte! Koos bleef er redelijk rustig onder, totdat een grote stadsbus onze tegenligger was in een bocht, hij dwong ons achteruit te gaan. Toen Koos hem in zijn achteruit zette toeterde een brommer die recht achter ons stond en Koos niet kon zien. Na veel gemopper ging de bus voorbij en kwamen wij er zonder schade vanaf. Na, bij een parkeerplek even wat foto’s geschoten te hebben, toch maar besloten niet de hele route te rijden. Maar halverwege de berg over te gaan en de kust de kust te laten!

Zo gezegd, zo gedaan eerst door de stad en toen de bergen in, weer dezelfde taferelen. Tot op gegeven moment alles stilstond en het wachten was, wat komt er nu de bocht om, of is het een stoplicht met wegwerkzaamheden? Daar kwamen we een kwartier later achter, een grote vrachtwagen had wat meer ruimte genomen in de bocht en de personenauto die tegenligger was, was rechts over de hele lengte 20 cm smaller geworden. De heren stonden zelf het verkeer te regelen! Moeilijk voor italianen om een beetje geduld te betrachten. Het was wel aardig toen we in de file stonden, reed er een Italiaan langs ons, die zei in perfect Nederlands “lekker druk hier”. Dat maakten we al eerder mee dat een oudere man in keurig Nederlands vroeg; “Hoe gaat het mijnheer, alles goed met u?” Wij hebben de goede man in bedankt, en dat het goed met ons ging. Oude emigranten die toch weer naar het eigen land terugkeren.

Om Napels heen was de volgende uitdaging, ook dat lukte goed. Natuurlijk zoekt de Tomtom dat voor ons uit en dat vergt nogal wat, want als je denkt, we gaan naar de snelweg dan blijkt de oprit geheel afgesloten en moet de Tomtom weer een uitweg vinden. We rijden naar Gaeta een stadje aan de kust en daar is een camperplaats, prima! We gaan op de fiets even Gaeta in en maken wat foto’s dit is de geboorteplaats van Cris onze schilderdocent. We hebben vlgs haar natuurlijk te weinig gezien maar wel een indruk van de stad gekregen. Wij willen deze stad natuurlijk niet met corona besmetten. Het is wel een veel mooiere stad, dan Hellevoetsluis waar zij naar emigreerden! Als het morgen goed gaat, rijden we nog een stukje noordelijker en zoeken een plek om uit te zieken! Alhoewel ik vanavond negatief getest ben!